Het duurde even voordat ik het gevoel had, dat ik wat leerde in de training. Tot we de RET gingen doen. Ik ontdekte dat ik in mijn hoofd steeds bezig was met het maken van allerlei scenario's, die op niets gebaseerd waren. Ik bleef mijn eigen drama schrijven in mijn hoofd. De vraag: "Klopt het wat ik nu denk?" is nu de meest gestelde vraag aan mezelf. GEWELDIG.
Wat vond ik het fijn, dat ik niet meer de enige was, die aan het vechten was met zichzelf. De groep was een steun en een inspiratie om te gaan oefenen op mijn werk èn in mijn privé leven. Ik vond het soms best ingewikkeld om mijn denken en gedrag te veranderen, maar het lukte steeds vaker. Het geeft me nu rust in mijn hoofd en het zelfvertrouwen, dat ik het kan!
